काही काही गोष्टीची स्वताची अशी वेगळी ओळख असते .......स्वतंत्र अस्तित्व असते त्याचं.अश्याच काही गोष्टी आपल्या नकळत आपल्या आयुष्याचा भाग बनून जातात. तशीच माझ्याआयुष्यात माझ्या नकळत माझी सखी बनलेली माझी खिडकी.
अगदी लहानपणापासून जेव्हा काही कळत हि नव्हते त्यावेळेपासून माझ्या साथीला असणारी माझ्या लहानपणापसून.तिचे आणि माझे हळुवार बंध कधी जुळाले काही समजलेच नाही आणि अगदी नकळत माणसांच्या नात्यातला ओलावा अगदी आमच्या दोघांमध्ये हि निर्माण झाला.
शाळेत असताना तिच्या जोडीला बसून केलेला अभ्यास,कॉलेज च्या मोरपंखी दिवसातल्या त्या आठवणी आणि त्यामध्ये जागवलेल्या रात्री अगदी सगळ्याची म्हणजे सगळ्याची माझी हि सखी एकमेव साक्षीदार आहे. आयुष्यात मनाला झालेल्या वेदना,दुःख पचवण्यासाठी हिने दिलीली साथ अगदी शब्दांच्या पलीकडचीच.
गंमातीचा भाग म्हणजे मी जेंव्हा खिडकी मध्ये बसतो ना अगदी ऐसपैस.........मांडी घालून तेव्हा मला सगळी खालची वेगवेगळ्यातरेची माणसे,त्यांची पळापळ,भांडणे सगळे काही दिसते पण मजा म्हणजे मी कोणालाच दिसत नाही त्यामुळे मस्त पैकी timepass होऊन जातो आणि हे सगळे करताना हाताला चहाचा कप तोंडाला लावत दिवसभराचा थकवा कुठल्या कुठे पळून जातो.
बदलत्या ऋतूतले निसर्गाचे रंग या खिडकीतून इतके काही अनुपम दिसतात कि बस ! बेधुंद पावसाचे थेंब हातावर झेलायला जी काही गंमत आहे ती काही औरच. थंडी मध्ये अंगावर पडणारा तो गार वारा आणि पौर्णिमाच्या रात्री दिसणारा तो चांदोमामा हे सारे पाहताना वेळे काळेचे भान हि राहत नाही ........
अशी जीव-भावाची सखी मिळ्याला भाग्य लागत !मी खूप लकी आहे त्या बाबतीत !!!
........आणि तुम्ही ?
