अधुरे प्रेमपत्र .....

वळणा मागून वळण मागे पडत राहतात
कोठेच नसते ती पण नजरा तिला शोधत राहतात

अशीच एकदा कॅन्टीन मध्ये दिसली असता
हजारोंना सोडून नजरेला तिच्या नजर भिडली असता

काय वाटेल तिला, राग येईल का तिला असे प्रश्न पडले असता
आणि दिवसा मागून दिवस त्या वळणावरच मळून गेले असता

कधीच समजले नाही तिला मला काय म्हण्याचे आहे
मग वाटले समोरा-समोर बोलणे नाही निदान पत्रातून तरी सांगावे

पण वाटले तिला नाही आवडले तर .............
मग वाटले जावू दे तिच्या कोमल हातामध्ये देण्याचे तरी नशिबी यावे

खूप प्रयतन करून त्या रात्री पत्र लिहिले होते
पहिल्यापसून शेवट पर्यंत १०० वेळा वाचले होते

शब्दांत न उतरणाऱ्या भावना शब्दांत उतरवण्याचा प्रयतन करत होतो
आणि लिहिता लिहिता तिला माझ्या मिठी मध्ये बघत होतो

दुसऱ्या दिवशी ती आलीच नाही,
उद्या येईल म्हणून ती रात्र काही सरलीच नाही

दुसऱ्या दिवशी तिची मैञीण येताना दिसली
मला पाहून जरा दूरवरच थांबली .......

हातातली चिठ्ठी पाहून म्हणाली द्याला फारच उशीर केला रे
आता ती आपल्या सारण्याच कायमची सोडून गेली

...................अविरत
०६/०९/२०१०
११:१९ pm

आजकालची fashion

comfortable नसता तर आखूड
कपडे घालताच कशाला नंतर
उगाच त्याला खाली वर वडून
त्याची size वाढवता कशाला

जितकी कमी कपड्याची size
तितकी त्याची किमत जास्त आहे
किमत कपड्याची देतात कि
अंगप्रदर्शनाची हे मात्र त्यांची
त्यांनाच माहित आहे

साडी डे साजरा केला म्हणजे
संस्कृती जोपसली जाते असे नाही
पण jeans T -shirt मध्ये पण साडी
चा आदर असणे म्हणजे संस्कृती
कळली हे मात्र नक्की आहे

globalization च्या नावाखाली
काही पण विचित्र वागू नका
आज तुम्ही कपडे घालून तरी
फिरता आहात उद्याची पिडी
तशीच फिरली तर आदिमानवाचे
globalization झाले असे काही
म्हणून नका

(हि कविता कोणच्या भावना दुखावण्यासाठी लिहिली नाही तरी ती वाचून त्याचा
आशय समजून घ्यावा हि विनंती )

...........................................................अविरत
२४/०२/२०१०
१०:०७ am